Тэлефоны даверу і экстранай псіхалагічнай дапамогі
Процідзеянне карупцыі
Механізм разгляду скаргаў на ўзроўні арганізацыі аховы здароўя (1 узровень)
Урачы інфармуюць
Актуальная інфармацыя
Адзіныя дні здароўя
Аказанне сітуацыйнай дапамогі інвалідам
Памятка пацыенту, які здае аналізы
Інфармацыя Міністэрства аховы здароўя Рэспублікі Беларусь аб аказанні медыцынскай дапамогі ў Рэспубліцы Беларусь замежным грамадзянам і асобам без грамадзянства
Уірусная гемарагічная ліхаманка Марбург- інфекцыйнае захворванне з рознымі механізмамі перадачы ўзбуджальніка.
Вірус Марбург быў упершыню знойдзены ў 1967 годзе пасля адначасовых выбліскаў у нямецкім горадзе Марбургу і ў Бялградзе.
Распаўсюджванне віруса, які выклікае ліхаманку Марбург, адбываецца ў выніку:
кантакту з асобай, якая мае сімптомы, якія не выключаюць ліхаманку Марбург;
кантакту з крывёй, вылучэннямі, ці іншымі біялагічнымі вадкасцямі асоб, у якіх маюцца сімптомы дадзенага захворвання, а таксама кантакт з забруджанымі біялагічнымі вадкасцямі пасцельнай бялізнай, адзеннем, прадметамі асабістай гігіены і іншымі, паверхнямі, у тым ліку пры аказанні медыцынскай дапамогі пацыентам з ліхаманкай Марбург пры правядзенні медыцынскіх маніпуляцый, доглядзе за імі, а таксама пры правядзенні лабараторнага даследавання біялагічнага матэрыялу, заражанага ўзбуджальнікам ліхаманкі Марбург;
здзяйснення паездкі ў краіны, у якіх у апошнія гады рэгістраваліся выпадкі ліхаманкі Марбург (Руанда (2024 год), Кенія, Уганда, Дэмакратычная Рэспубліка Конга, Ангола, Зімбабвэ);
наяўнасці кантакту з мёртвымі або жывымі егіпецкімі лятучымі крыламі (фруктаеднымі лятучымі мышамі), якія адносяцца да эндэмічных выглядаў, выкарыстанне ў ежу прадуктаў ці гатовых страў, атрыманых ад такіх жывёл, а таксама садавіны, ягад, гародніны, зеляніны, забруджаных іх прадуктамі жыцця.
Інкубацыйны перыядскладае ад 2 да 21 дня.
Дадзенае захворванне пачынаецца раптоўна і суправаджаецца рэзкім павышэннем тэмпературы цела, моцным галаўным болем і цяжкім нядужаннем. Распаўсюджаным сімптомам з'яўляюцца цягліцавыя болі. Далей могуць развівацца вострая вадзяністая дыярэя, болі і спазмы ў вобласці жывата, млоснасць і ваніты, унутраныя і вонкавыя крывацёкі, сып, жаўтушнасць скурных пакроваў. Цяжкія гемарагічныя сімптомы і крывацёкі, часта множныя, з'яўляюцца звычайным сімптомам у выпадках са смяротным зыходам.
30 верасня 2024 года Сусветная арганізацыя аховы здароўя паведаміла аб пагрозе эпідэміі ліхаманкі Марбург. Успышка захворвання пачалася ў Руандзе, у 7 акругах краіны на 07.10.2024 зарэгістравана 46 выпадкаў захворвання, ад віруса загінулі 12 чалавек. Большасць выпадкаў (больш за 70%) выяўлена ў работнікаў арганізацый аховы здароўя ў сталіцы Кігалі. Пад назіраннем урачоў застаюцца каля 300 чалавек, якія кантактавалі з хворымі.Сусветная арганізацыя аховы здароўя ацэньвае рызыку ўспышкі ліхаманкі Марбург як вельмі высокі на нацыянальным узроўні, высокі на рэгіянальным і нізкі на глабальным узроўнях.
Уірусная гемарагічная ліхаманка Марбург- інфекцыйнае захворванне з рознымі механізмамі перадачы ўзбуджальніка.
Вірус Марбург быў упершыню знойдзены ў 1967 годзе пасля адначасовых выбліскаў у нямецкім горадзе Марбургу і ў Бялградзе.
Распаўсюджванне віруса, які выклікае ліхаманку Марбург, адбываецца ў выніку:
кантакту з асобай, якая мае сімптомы, якія не выключаюць ліхаманку Марбург;
кантакту з крывёй, вылучэннямі, ці іншымі біялагічнымі вадкасцямі асоб, у якіх маюцца сімптомы дадзенага захворвання, а таксама кантакт з забруджанымі біялагічнымі вадкасцямі пасцельнай бялізнай, адзеннем, прадметамі асабістай гігіены і іншымі, паверхнямі, у тым ліку пры аказанні медыцынскай дапамогі пацыентам з ліхаманкай Марбург пры правядзенні медыцынскіх маніпуляцый, доглядзе за імі, а таксама пры правядзенні лабараторнага даследавання біялагічнага матэрыялу, заражанага ўзбуджальнікам ліхаманкі Марбург;
здзяйснення паездкі ў краіны, у якіх у апошнія гады рэгістраваліся выпадкі ліхаманкі Марбург (Руанда (2024 год), Кенія, Уганда, Дэмакратычная Рэспубліка Конга, Ангола, Зімбабвэ);
наяўнасці кантакту з мёртвымі або жывымі егіпецкімі лятучымі крыламі (фруктаеднымі лятучымі мышамі), якія адносяцца да эндэмічных выглядаў, выкарыстанне ў ежу прадуктаў ці гатовых страў, атрыманых ад такіх жывёл, а таксама садавіны, ягад, гародніны, зеляніны, забруджаных іх прадуктамі жыцця.
Інкубацыйны перыядскладае ад 2 да 21 дня.
Дадзенае захворванне пачынаецца раптоўна і суправаджаецца рэзкім павышэннем тэмпературы цела, моцным галаўным болем і цяжкім нядужаннем. Распаўсюджаным сімптомам з'яўляюцца цягліцавыя болі. Далей могуць развівацца вострая вадзяністая дыярэя, болі і спазмы ў вобласці жывата, млоснасць і ваніты, унутраныя і вонкавыя крывацёкі, сып, жаўтушнасць скурных пакроваў. Цяжкія гемарагічныя сімптомы і крывацёкі, часта множныя, з'яўляюцца звычайным сімптомам у выпадках са смяротным зыходам.
30 верасня 2024 года Сусветная арганізацыя аховы здароўя паведаміла аб пагрозе эпідэміі ліхаманкі Марбург. Успышка захворвання пачалася ў Руандзе, у 7 акругах краіны на 07.10.2024 зарэгістравана 46 выпадкаў захворвання, ад віруса загінулі 12 чалавек. Большасць выпадкаў (больш за 70%) выяўлена ў работнікаў арганізацый аховы здароўя ў сталіцы Кігалі. Пад назіраннем урачоў застаюцца каля 300 чалавек, якія кантактавалі з хворымі.Сусветная арганізацыя аховы здароўя ацэньвае рызыку ўспышкі ліхаманкі Марбург як вельмі высокі на нацыянальным узроўні, высокі на рэгіянальным і нізкі на глабальным узроўнях.
